என்னை மென்மையான நிறங்களாக
மாற்றும் கணங்களிடை
அறை முழுவதும் நிரம்பி வழிகிறேன்
Tag: மிகைப்புனைவு
நைலான் புடவை
அன்று அப்படியொன்றும் பிரமாதமாக
நிகழ்ந்துவிடவில்லை, என்றும் போல
நேர்காணல்: எழுத்தாளர் கோணங்கி
புனைவற்றவன் தூங்குவதில்லை. ஒவ்வோர் ஊருமே பனியில் துயிலும்போது புனைவைப் பாடும் இராப்பூச்சியின் கோடு காலை கண்ட பின்னும் மறைவதில்லை. உலகிலேயே அழகான வாலைக் கொண்ட மிருகம் புனைவுதான்.
உவன்
புல் வாடை படர்ந்த குளிர்ந்த பனிக்கூழாய்க் கரைந்து அரைநொடியில் காணாமல் போகும் அந்தத் துளியை, என்றேனும் ஒருநாள் தன் தொண்டை நனையும் வரை உள்ளிழுத்துச் சுவைக்க வேண்டும் என்ற பேராசை உவனுக்கு உண்டு.
யுவராட்சஷன்
பேரண்டத்தின் எல்லைப்பகுதியில் இருக்கும் ஒளியறாக்காட்டிலிருந்து
கவிதை – ஜமீல்
ஓவியத்தில் வரையப்படிருந்த குழந்தை ஒழுகொழுக
ஐஸ் பழம் சுவைக்கிறது
எம்.கே.குமார் கவிதைகள்
நகரும் காற்றைத் துழாவுகிறேன்
எந்தச் சொல் என் சொல்?
அந்தரத்தில் நிற்கும் வீடு
வேதாளம், விக்ரமாதித்யன், கரப்பான் பூச்சிகள் சமகாலத்தில் உலாவரும் கணேஷ் பாபுவின் சிறுகதை
நரம்பு மண்டலம்
எந்தச் சட்டகங்களுக்குள்ளும் அடங்காத வே.நி.சூர்யாவின் இக்குறுங்கதை கனவுருப்புனைவின் எல்லா எல்லைகளுக்கும் சென்று வருகிறது
றியாஸ் குரானா கவிதைகள்
அமர்வதற்கு ஏற்ற இடம் தேடி
தாளெங்கும் அலைகிறது ஒரு சொல்…
மருட்சி #1
புகைப்படங்கள் வழியாக நம்மை வேறொரு உலகிற்கு அழைத்துச்செல்கிறார் விஸ்வநாதன்
க்ளிக்
அனுஷாவின் இந்தக் கதை, அன்றாடம் நிறைந்திருக்கிற ஒருவனின் வாழ்க்கை எதிர்கொள்ளும் சிறு மாயத்தையும் வருடிச் செல்கிறது
மோபியஸ் (Mobius)
பாலாவின் கவிதை
“செழித்துப் பெருத்திருந்த
அந்த ஆப்பிளின் மையத்தில் விழுந்த
முதல் கடியின் முடிவில்…”