செல்லே, மெதுவாகப் பிரி;
அடி வயிற்றின் அக்னியே, குறைவாய் எரி; நிறைய நாள் சுடு
என் அருமைக் குரோமோசோமே, அணு அணுவாக நின்று மெதுவாகத் தேய்க

அம்மாவுக்கு தினமும் இதே வேலைதான். எல்லையில்லா சயனத்தின் போதையை அதன் ஆழத்தை முழுதாய் அடையும் முன்னே கலைப்பது.

அது வலியைக் கொண்டாடும் சடங்கு. வலியோடு வாழவே மனிதம் விருப்பப்படுவது விந்தை. ஏதோ ஒரு வகையில் அவர்களது முடிவுகளை உருவாக்கும் அவர்களது உந்து சக்தி அந்த வலியாகத்தான் இருக்கக்கூடும் என்று எண்ணத் துவங்கியிருந்தேன்.

பெண்ணாட்சி இல்லா வீடு பொலிவிழந்து கெடும் எனச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. ஆண் அடங்கி பெண் ஆண்டால்தான் அது வீடு. நீ கண்ட கதைகளைப் படித்துவிட்டு என்னை ஓர் ஆணாக இருக்க விடுவதில்லை. சில வேளைகளில் பெண்ணுக்குரியதையும் செய்ய வைக்கிறாய்.

நோர்வீஜியன் வுட் நாவலின் முதல் அத்தியாயத்தை ஒளிரச் செய்தேன். டோருவாக நானும் நவோகாவாக அவளும்.

ஒரு மரணத்தை அதுவும் தற்கொலையை இத்தனை அருகில் பார்த்த போது என்னிடமிருந்த குரூரமெல்லாம் என்னை விட்டு அகன்றது.

அந்தக் கணம் நாங்கள் எதிர்பார்த்து வந்த பிளிறல் சத்தமும் இல்லை, குரலும் இல்லை. மழை பெய்து ஓய்ந்த கடைசிச் சொட்டின் நிசப்தம்.

வீட்டில் குழந்தைகள் பயன்படுத்திய விளையாட்டுப் பொருள்களை உடனடியாக அழித்துவிட வேண்டும்.

அவர் தன் முகத்தை உம்மென்று வைத்துக்கொண்டே அந்தக் கறுத்த வண்டுகளை மனசே இல்லாமல் எடுத்துக் கடித்தார்.

காம இச்சை தோன்றும் போதெல்லாம் இக்கருவி அவர்களை மீட்டெடுக்கும்.

ரிமோட்டை எடுத்து ‘வெறி’ எனும் பொத்தானை அழுத்தினான்.

உடலைப் பதப்படுத்துவது போல், மனதைப் பதப்படுத்துவதற்குக் கருவிகள் இல்லை என்பது அப்பொழுதுதான் எனக்கு உதித்தது.